Pokkenverlof

Uiteraard weet ik dat de clou van het wereldwijde web is om je leven net dat tikkeltje rooskleuriger voor te stellen dan het in werkelijkheid is...maar ons laatste weekje in Pai was nu niet bepaald rozengeur en maneschijn...

We hebben er nochtans heel coole dingen gedaan. Als ik al een bucket list zou hebben, zou ik nu een ritje met ons 4 op een olifant kunnen afvinken (het heeft wat overredingskracht gekost want C zag het aanvankelijk niet zitten, voor R hadden we speciaal koekjes meegenomen om ze enigszins stil te laten zitten dus die had geen bezwaren). We hebben uitstapjes gemaakt naar watervallen, in ferris wheels gezeten (een oud houten mini-reuzenrad) aangedreven op mankracht (V dus), veel voetmassages gehad (enige manier om C wat rustig te krijgen - zie verder- ), gaan zwemmen in hot springs (waar de locals weer compleet gecharmeerd waren door R en het een goed idee vonden om een baby met een ei te laten spelen....gelukkig bleek al (heel) snel dat het een hardgekookt was), in een gigantische grot gevaren (de mannen ), lekker gegeten (italiaans, mexicaans, chinees, falafel en af en toe wat thais ;-)) en in een canyon gewandeld....allemaal mogelijk gemaakt door onze beestige pick up! 

Wat was er dan minder....tja, een aantal kleinere dingen: de kok in onze guesthouse was ziek dus we konden er niet eten, zelfs niet ontbijten. We moesten dus elke morgen al vroeg op pad. Het heeft elke dag geregend, geen tropische moessons maar wat miezerregen van de wolken die in de bergen bleven hangen. Maar vooral: C was in een echte Chuckie veranderd....het kind bleek iets onder de leden te hebben - de waterpokken dachten we -, de impact van de hoge luchtvochtigheid op je energieniveau is ook niet te onderschatten met vermoeidheid tot gevolg, maar het was 'em toch vooral heimwee denk ik, in combinatie met een gebrek aan structuur en routine....een net vierjarige beschikt nog niet over genoeg taal om zoiets subtiels onder woorden te brengen dus was hij vastbesloten om het ons op een andere manier duidelijk te maken dat hij het niet naar zijn zin had....ik nam me elke dag voor wat meer geduld met hem te hebben maar zoals elke ouder weet hebben vierjarigen zo hun manieren om je het bloed onder de nagels vandaan te halen...gelukkig worden kleine blonde jongetjes met een publieke driftbui nogal welwillend bekeken door de Thai, zeker als ze schattige nog blondere kleine zusjes hebben waar ze mee op de foto willen....

De transformatie sinds we thuis zijn is compleet...zelfs met jetlag en al is hij terug de C zoals we die kennen....veel energie, altijd aan het praten maar vooral: vatbaar voor rede en gewoon een keileuk kind!

Om terug te komen op die pokken....C reageert - ook thuis - allergisch op muggenbeten...met wat malchance leveren die gigantische zwellingen op....toen hij ginder wat vreemde rode vlekken onder zijn neus begon te krijgen dachten we in eerste instantie aan ontstoken beten....het zwembad van onze guesthouse had niet meteen het helderste water dus dachten dat het daaraan kon liggen....maar het werd steeds erger en op een ochtend stonden er ook blazen op...hij had toen ook een beet onder zijn oog en op zijn kaak met gigantische zwellingen tot gevolg, dus het kind zag er echt zwaar mishandeld uit....het was zondag, we zaten in een gehucht in de bergen en vroegen ons toch even af wat nu te doen.....uiteindelijk hebben we dan geopteerd voor onze beproefde methodiek "laten koelen zonder blazen" en hebben we dus niks gedaan ;-) wel even langs de apotheek geweest voor een zalfje, of beter langs een paar apotheken....volgens de ene was het herpes (vond ik geen leuk idee en leek me eerlijk gezegd ook onwaarschijnlijk, vooral omdat de blazen op den duur ook op de rest van zijn lijf voorkwamen), volgens de andere louter een allergische reactie (leek me dan weer een onderschatting)....dan zelf maar wat doktertje gespeeld en tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk de waterpokken waren.....soit! Bij thuiskomst zijn we quasi direct doorgereden naar de dokter en bleken ze beide impetigo te hebben (een streptokokkeninfectie), onschuldig maar gelet op de ernst van hun besmetting toch maar antibiotica en veel smeren....

Na Pai moesten we onze auto terug inleveren in Chiang Mai. De rit door de bergen ging een pakje sneller dan de heenweg...V was ondertussen goed gewend aan links rijden en aan de - toch wel - serieuze bergen....onze verzekering is uiteindelijk toch nog van pas gekomen want was er in geslaagd ons achterlicht stuk te maken ( de koffer van de pick up woog zo zwaar dat ik ze niet kon tegenhouden en had laten openvallen waardoor het ingewerkte licht eruit was gesprongen, V had bij het manoevreren op een parking ook een andere auto geraakt maar zonder gevolgen voor de onze...) maar het binnenrijden in Chiang Mai zelf was even moeilijk als het buitenrijden. Dat Pai nu niet onmiddellijk  goed was aangegeven op verkeersborden konden we nog begrijpen, maar dat er gewoon géén pijlen naar de luchthaven stonden konden we niet vatten. Dat het centrum van Chiang Mai gebouwd is rond een oude vierkante stadsomwalling en mijn oriënteringsvermogen op een kaart ook niet al te best is, hielpen ook niet echt....soit, na een klein uurtje in het zotte verkeer van CM toch zonder kleerscheuren bij de luchthaven gearriveerd, auto ingeleverd en om C terwille te zijn geluncht bij McD's (ook snel spijt van toen het verkeerde kadootje in de happy meal weer reden was voor een scène). Vlotte vlucht van Chiang Mai naar Bangkok...beste stoelen van het vliegtuig, zelfs beter dan die van de monniken! In Bangkok dan nog een lange taxirit naar ons hotel. Had dit online gekozen in functie van nabijheid bij de luchthaven (internationale vluchten vertrekken vanuit een andere luchthaven dan domestic flights) en bij een shoppingcenter mét een waterpretpark op het dak.....everybody happy (dacht ik). Maar het begon al niet al te best want ze hadden geen bed voor C. Gelukkig stond er wel een klein zeteltje in de kamer waar hij juist al liggend inpaste. We hadden dit tegen de muur gedraaid zodat hij er niet kon uitvallen en dus eigenlijk precies in een kooitje lag. Laatste dag vol goede moed richting mall om daar vast te stellen dat het zwembad onder renovatie was en de winkels eigenlijk vrij duur....V is dan met C naar de cinema gegaan, was C's eerste keer en voorlopig ook laatste denk ik....de film in kwestie was die van de Minions - in gedubde thaise versie- maar in tegenstelling tot bij ons zijn de voorstukjes niet geselecteerd op kindvriendelijkheid.....nog voor de eigenlijke film begonnen was, wou hij dus al vertrekken....gelukkig maakte de popcorn veel goed!

Na een laatste familiedutje op Thaise bodem alles ingepakt en ruimschoots op tijd vertrokken richting airport. Onze vlucht vertrok kort na middernacht dus plan was om daar nog iets te eten  en dan de kinderen al in slaap te krijgen. Gelukt wat R betreft maar C is wakker gebleven. Ze hebben beiden het overgrote deel van de vlucht geslapen en we hadden goede plaatsen waardoor we R een hele tijd op de grond hebben kunnen laten slapen, perfect! 

Ondertussen dus terug thuis....back to reality ( hoewel...ik schrijf dit vanop een zonovergoten terras met een wijntje erbij)....en al plannen aan het maken voor de volgende vakantie! :-)